Hauskaa Vappua!

Die Havis Amanda wird 100 Jahre alt in diesem Jahr und heute von einer der hunderten Studentenorganisationen ordentlich geschrubbt. Fast alles über Vappu liest man am besten im Hessari. "Glada Vappen! Hauskaa Vappua!", rufen schon die ersten Kollegen und verlassen mit durstigen Blicken das Büro, das eine Bein schon in der Bierflasche. Neben Mittsommer und Weihnachten ist Vappu wohl das wichtigeste Frest für die Finnen. "Samoin, samoin! Kinder!", rufe ich ihnen fröhlich hinterher und. Einige mögen mich in diesen Tagen ganz besonders gern, da ich am Freitag ihre Arbeit übernehme und sie ein langes Wochenende haben.

Das Wetter ist herrlich! Seit fast zwei Wochen scheint die Sonne, die Bäume blühen, das Gras wird grün. Selbst in Lappland haben sie 16C! Und 20C in Turku und 18C hier in Helsinki! Schönes Wetter ist ganz besonders schön in Finnland, weil die Luft so sauber ist und das Meer vor der Haustür so blau. Weil wir von der Sonne geweckt werden und sie erst untergeht, wenn wir schon schlafen. Frühling passiert ja hier im Schnelldurchgang und wird deshalb nicht gezählt. Der Sommer ist also da! Ein "endlich" bleibt mir in diesem Moment ein bisschen im Hals stecken, denn einen harten Winter haben wir ja nicht gerade hinter uns. Bild via Wikipedia

Een jeugdherinnering

Ik was zes toen wij vanuit ons kleine, stille dorp aan de kust naar Berlijn vertrokken: Oost-Berlijn, wel te verstaan. De zomer bracht mij nieuwe vrienden en een broertje. Na de zomer was het tijd om mijn zevende verjaardag te vieren. Op mijne verjaardagsfeest kon altijd iedereen komen omdat er nooit school of peuterschool was. Ook mijn ouders hoefden nooit op deze dag werken. In 1986 waren wij verkleed als cowboys en indianen. Wij aten tulband, die mijn moeder had gebakken, klommen over de schutting naar de tuin van het Tuinambt. Dat was natuurlijk verboden en dus tienmaal beter dan in onze tuin te spelen. Toen wij uitgespeeld waren, stelde een van mijn nieuwe vrienden voor dat we naar de militaire parade zouden gaan kijken. Militairparades kende ik wel. Sommige zijn elk jaar, en er was er altijd een op mijn verjaardag. Toen gingen de cowboys en indianen richting Frankfurter Allee, om naar de militaire parade te kijken. Onderweg al werd het heel steeds luider. Het geluid van motoren en we hoorden veel mensen, spreekkoren en gezang. Ik werd al een beetje bang, zo luid was het. Uiteindelijk kwamen we er aan: duizenden belangstellenden keken naar de militaire parade, de pantsers en raketten. "Maar het was te luid en er waren te veel grote mensen, zo wil ik het niet. Dat is mijn parade en niemand heeft naar mij gezwaaid!" huilde ik thuis. En dus moest ik begrijpen dat men dat men de vlaggen niet alleen voor mij hees, zoals mijn hele familie mij altijd zei en de mensen niet voor mij een parade houden, maar voor het land, de DDR. In 1990 was het voorbij met mijne verjaardagsfeesten op de nationale feestdag en daar ben ik niet boos om. Op mijn verjaardag krijg ik iedere jaar nog steeds veel sms'jes en mails van vrienden, die ook in de DDR zijn opgegroeid en die zich dus mijn verjaardagsdatum goed kunnen onthouden.

*****
wordt vervolgd

Und wenn mir nochmal irgendjemand sagt, sein Leben wäre an ihm vorbeigezogen, dann werde ich laut lachen. Geht nämlich alles viel zu schnell.

Berliiniin

Ganz so billig wie im letzten Jahr, kommt man mit dem Flugzeug nicht mehr nach Finnland und von hier weg . Blue1 fliegt die Strecke HKI-TXL nicht mehr, Lufthansa auch nicht und somit teilen sich Airberlin und Finnair wieder allein den Markt. Da kostet ein Ticket schon mal 417€, gerne auch mehr.
Und dann war da dieses Sonderangebot.. Hallo Berlin! Bis gar nicht bald genug!